Jak wybrać doniczkę do zamiokulkasa?

Zamiokulkas zamiolistny to bardzo efektowna roślina ozdobna z rodziny sukulentów, która zachwyca urodą, wymagając od swojego posiadacza naprawdę niewielkich umiejętności. Odporna jest na przesuszenie, brak światła i choroby, a prezentuje się naprawdę zjawiskowo.

Roślinę tę charakteryzują grube, ciemnozielone liście o skórzastej, lśniącej powierzchni. Ponieważ zamiokulkasy nie mają pnia, rozrastają się przede wszystkim na boki, osiągając nie więcej, niż metr wysokości. Ze względu na minimalne wymagania i elegancki wygląd, zamiokulkasy spotkać możemy często w centrach handlowych czy holach hoteli. W naturze występują w Tanzanii, Kenii, Mozambiku czy RPA, są więc dostosowane do trudnego klimatu. Rośliny pochodzące z tego obszaru muszą być w stanie wykorzystać rzadkie, intensywne opady i mieć strategie przetrwania dłuższych okresów suszy.

Roślina ta kwitnie rzadko, jednak kwiaty nie są najmocniejszym elementem jej urody – hodowany jest ze względu na piękne, sięgające dziesięciu centymetrów długości liście.

Zasady hodowli zamiokulkasa

Najważniejszą rzeczą, która decyduje o odporności zamiokulkasa i jednocześnie wyznacza zasady, jakimi należy się kierować w jego uprawie, jest fakt, że wyrasta on z kłącza. Jest to mięsista, bulwiasta struktura, która służy roślinie jako naczynie do przechowywania składników odżywczych i wody. Z kłącza korzenie wyrastają od dołu, a liście do góry. Gdy roślina zostanie podlana, wciąga wodę, przechowuje ją i stopniowo wykorzystuje.

Jednak kłącza mają tendencję do gnicia, jeśli znajdują się stale w wilgotnej glebie. Dlatego, doniczka, w której rośnie zamiokulkas, powinna mieć odpływ, żeby po podlaniu rośliny usunąć nadmiar wody z podstawki. W przypadku donicy bez otworu drenażowego, należy ostrożnie dozować ilość wody. Zamiokulkasa nie wolno podlewać częściej, niż co dwa tygodnie.

Choć pochodzi z Afryki, Zamiokulkas dobrze znosi również brak światła. Co więcej, promienie słońca padające bezpośrednio na liście, mogą powodować pojawienie się brązowych plam. Z powodzeniem możemy go trzymać na zacienionej półce, z dala od okna. Warto go jednak od czasu do czasu obracać, ponieważ będzie się wyginać w kierunku, z którego pada światło.

Zamiokulkas jest rośliną idealną dla tych, którzy nie pamiętają o podlewaniu. Nie jest też szczególnie wybredny w kwestii ziemi. Nic dziwnego, mówimy przecież o jednej z najbardziej odpornych roślin doniczkowych na rynku. Jednak kluczowym czynnikiem dobrego zdrowia tej rośliny jest prawidłowy drenaż. Większość ziemi uniwersalnej spełni swoje zadanie, ale aby zapewnić lepszy odpływ wody, zmieszaj jedną część ziemi do kaktusów lub perlitu z trzema częściami ziemi zwykłej doniczkowej.

Jaka doniczka do zamiokulkasa?

Ze względu na sposób, w jaki rośliny te się rozrastają, zamiokulkasy najlepiej czują się w doniczkach szerokich. Wąskie donice mogą popękać pod naporem kłącza, zwłaszcza, jeśli wykonane są z nie dość wytrzymałego materiału. Nic nie stoi na przeszkodzie, by była stosunkowo płytka, ponieważ korzenie bardzo słabo rosną w dół.

Warto rozważyć donice z terakoty, takie, jak na przykład okrągła donica Luna czy Calima. Terakota jest naturalnym, bardzo wytrzymałym materiałem, który przepuszcza powietrze. Pamiętaj, że musi ona być przynajmniej o 1/3 szersza niż system korzeniowy rośliny. Poznasz, że roślinie zrobiło się ciasno, po nowych liściach wyrastających tuż przy krawędzi donicy. To będzie moment na przeniesienie jej do większego pojemnika, zachowaj jednak ostrożność, bo kłącze jest bardzo delikatne.

Możesz wybrać donice okrągłe, prostokątne, lub o geometrycznych, nieregularnych kształtach – na przykład takich, jak donica Dione - jeśli tylko będzie odpowiednio szeroka względem kłącza rośliny.

Na koniec warto zaznaczyć, że zamiokulkasy są trujące, tak dla ludzi, jak i dla zwierząt. Wywołują wymioty, biegunkę, podrażnienie śluzówek, a także reakcję ze strony układu oddechowego. Roślina powinna więc stać w miejscu niedostępnym dla dzieci, a także lubiących skubać liście kotów. U wrażliwych osób, sam kontakt skóry z liśćmi rośliny może wywołać reakcje alergiczne i podrażnienie skóry, dlatego bezpośrednio po pielęgnacji rośliny należy dokładnie umyć ręce, ewentualnie używać rękawiczek.